İmam Ali aleyhi selam: Revizyonlar arasındaki fark

İmam Ali (a.s) hutbelerinden birinde [[Peygamber]] Efendimizin (s.a.a) bu sevecen davranışına değinmiştir. <ref> Şehidi, Tercüme-i Nehc’ül Belağa, s.222 .</ref>

Peygamber Efendimizin (s.a.a) [[bi’set]]inden sonra (Hicretten 13 yıl önce), Hz. Peygamber’e (s.a.a) iman getiren İmam Ali (a.s) ilk erkek ve [[Hz. Hatice]] (s.a) ilk kadındı. <ref> Mesahib, Dairet’ül Maarif-i Farsi, c.2, s.1760 .</ref><ref> Şehidi, Danışname-i İmam Ali (a.s) c.8, s.13 .</ref> O dönemde İmam Ali (a.s) on yaşındaydı ve Peygamber Efendimiz (s.a.a) ile birlikte [[Mekke]]’nin etrafındaki dağlarda gizlice [[namaz]] kılıyorlardı. <ref> Muadihah, Tarih-i İslam (Asr-ı Bi’set) s.64 .</ref><ref> Mesahib, Dairet’ül Maarif-i Farsi, c.2, s.1760 .</ref><br />

Hicret gecesi ve müşriklerin [[Peygamber]] Efendimizi (s.a.a) öldürme planlarını bilerek, İmam Ali (a.s) 23 yaşında “Leylet’ül Mebit” diye meşhur olan gecede Peygamber Efendimizin (s.a.a) yattığı yerde yattı. <ref> Şehidi, Danışname-i İmam Ali (a.s) c.8, s.14 .</ref> İmam Ali (a.s) birkaç gün sonra ve Peygamber Efendimizin (s.a.a) borçlarını ödedikten sonra, aralarında [[Hz. Fatıma]] (s.a) ve annesi Fatıma binti Esed’in de bulunduğu bir grupla Medine’ye gitti. <ref> Muadihah, Tarih-i İslam (Asr-ı Bi’set) s.155-158; Mesahib, Dairet’ül Maarif-i Farsi, c.2, s.1760 .</ref>

[[Dosya:قطعه خوشنویسی نام امام علی.jpg|küçükresim|Hz Ali (a.s) mübarek ismi. Ali Tufaninin eseri]]

===Hicreten Sonra ===

Müşrikler, [[Hicretin 3. yıl]]ında Bedir savaşı yenilgisini telafi etmek için Müslümanlar aleyhine [[Uhud savaşı]]nı açtılar.<ref> Şehidi, Danışname-i İmam Ali (a.s) c.8, s.16</ref> İmam Ali (a.s) savaşı bırakmayan kimselerdendi ve Peygamber Efendimizin (s.a.a) canını koruyordu.<ref> Şehidi, Danışname-i İmam Ali (a.s) c.8, s.14</ref> Bu savaşta 16 yara aldığı söylenmişti.<ref> Mesahib, Dairet’ül Maarif-i Farsi, c.2, s.1760</ref> [[Kuleyni]] ve Taberi şöyle dediler: “La Seyfe illa zulfigar, la feta illa Ali” cümlesini Cebrail (a.s) bu savaşta İmam Ali’nin (a.s) methi için söylemiştir.<ref> Taberi, Tarih-i Taberi, c.3, s.1027; Kuleyni, Kâfi, s.110; İbn-i Esir el-Kamil fid-Tarih, c.2, s.107</ref> Aynı yıl İmam Ali’nin (a.s) büyük oğlu [[İmam Hasan Muçteba]] (a.s) dünyaya gelmiştir.<ref> Kuleyni, Kâfi, c.1, s.461; Taberi, Tarih-i Taberi, c.2, s.537; Müfid, el-İrşad, c.2, s.5</ref><br />

Peygamber-i Ekrem (s.a.a) şöyle buyuruyor:

لَأُعطیَنّ الرّایةَ غَداً رجُلاً یُحبُّه اللهُ و رسولُه، یَفتحُ اللهُ علی یَدَیه، لیسَ بفَرّار

“Yarın sancağı öyle birinin eline vereceğim ki Allah ve Peygamberi onu seviyor. Allah onun elleriyle bize zafer kazandıracak. O savaştan kaçan biri değildir.”<ref> Vakidi, Meğazi, s.653</ref>

Hz. Ali (a.s) bu şavaşta [[İslam]] ordusunun sancaktarı idi.<ref> Miadihah, Tarih-i İslam (Asr-ı Bi’set), s.674 </ref>  

[[Tebük savaşı]] [[Hicri kameri 9. yıl]]ında yaşandı. Peygamber [[Efendimiz]] (s.a.a) ilk olarak İmam Ali’yi (a.s) [[Medine]]’de kendi halifesi olarak ve ailesini koruması için seçti. Bu savaş, İmam Ali’nin (a.s) hazır bulunmadığı tek savaştı.<ref> Müfid, el-İrşad, c.1, s.156; İbn-i Hişam, el-Siret’ün-Nebeviyye, c.4, s.163</ref>

Münafıkların çıkarmış oldukları söylentilerden sonra İmam Ali (a.s) kendisini orduya ulaştırdı ve Peygamber Efendimizi (s.a.a) Medine’de bıraktıklarından haberdar etti. Peygamber Efendimiz (s.a.a) cevabında buyurdu: “Acaba benim yanımda senin makamın, Harun’un Musa’ya olan makamı gibi olmasından mutlu değilmisin?”<ref> Miadihah, Tarih-i İslam (Asr-ı Bi’set), s.926</ref> Bu söz “[[Menzilet hadisi]]” olarak meşhurdur.<ref> İbn-i Hambel, Müsnet, c.1, s.277; İbn-i Hambel, Müsnet, c.3, s.417; İbn-i Hambel, Müsnet, c.7, s.513; Buhari, Sahih-i Buhari, c.5, s.129; Müslim b. Hucac, Sahih-i Müslim, c.2, s.1870-1871; Tirmizi, Sünen-i Tirmizi, c.5, s.638,640-641; Nisai, Sünen-i Nisai, s.50-61; Hâkim-i Nişaburi, el-Müstedrek, c.3, s.133-134; Taberi, el-Riyaz’un-Nezret, c.3, s.117-119; İbn-i Kesir, el-Bidaye ven-Nihaye, c.5, s.7-8; Heysemi, Mecme’üz-Zevaid ve Membe’ül Fevaid, c.9, s.110; Eyni, Omdet’ul Kari, c.16, s.301; Suyuti, Tarih’ul Hulefa, s.168; Suyuti, Durr’ul Mensur, c.3, s.236,291; Muttaki, Kenz’ul Ummal, c.13, s.163,171-172; Mir Hamid Hüseyin, Ebegat’ul Envar, c.2, s.29-59; Şerefuddin, el-Muracaat, s.130; Hüseyni Milani, Nefehat’ul Ezhar, c.18, s.363-411</ref>

*'''Ümmü Habip''': İmam Ali’nin (a.s) bir diğer eşi de Sahba diye bilinen Rebi’i Teğlibiye’nin kızı Ümmü Habip’tir.<br />

*'''Havle''': Cafer b. Kays Hanefi’nin kızı Hule,  İmam Ali’nin (a.s) bir diğer eşidir. Muhammed b. Hanefiye adlı oğlu bu eşindendir.<br />

====Çocukları====

'''Diğer eşlerinden olanlar:''' 18. Nefise, 19. Zeyneb-i Suğra, 20. Rukayye Suğra, 21. Ümmü Hani, 22. Ümmü’l Kiram, 23. Cemanet. Künyesi Ümmü Cafer’dir, 24. Ümame, 25. Ümmü Seleme, 26. Meymune, 27. Hatice, 28. Fatıma<br />

{{Beni Haşim'in Şecerenamesi}}

{{Hz. Peygamberin (s.a.a) Hanedanı}}

Bedir Savaşı, [[Peygamber]] Efendimizin (s.a.a) komutanlığında [[Hicri kameri 2. yıl]]ın [[Ramazan]] ayının 17’si [[Cuma günü]], Kureyş [[müşrik]]leri ile Müslümanlar arasında, Bedir kuyuları yanında yaşanan ilk savaştır.<ref> Belazuri, c. 1, s. 2883.</ref> Bu savaşta, Ebu Cehil,  Utbe b. Rabie  gibi Kureyş’in büyüklerinden bazıları öldürülmüştür.

===Uhud Savaşı===

Uhud Savaşında, müşriklerin savaşta zafer kazanmasından sonra [[Müslüman]]ların birçoğu savaş meydanından kaçarak, Peygamber Efendimizi (s.a.a) yalnız bıraktılar. İmam Ali (a.s) sınırlı sayıda olan askerlerle kaçmayarak, Peygamber Efendimizi (s.a.a) korudu. İmam Ali’nin (a.s) kendisi bu olayı şöyle naklediyor: “Muhacir ve Ensar evlerine doğru kaçıyorlardı ama ben bedenimde yetmiş tane yara almama rağmen [[Allah Resul-ü]]’nü (s.a.a) koruyordum”.  

===Hendek (Ahzab) Savaşı ===  

*Ubeydullah b. Abbas [[Yemen]] valisi

===Mübahale Ayeti===

{{Centered pull quote|{{Arabic|فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ اَبْنَاءَنَا وَاَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَاَنْفُسَنَا واَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللّٰهِ عَلَى الْكَاذِبٖينَ}}}}

[[Hicrî]] [[onuncu yıl]]ında [[Mübahele]] günü, [[Allah]]’ın yalancılara azap etmesi için [[Müslüman]]larla Necran Hristiyanları arasında lanetleşme yapılması kararlaştırıldı. Bu amaçla, [[Peygamber Efendimiz]] (s.a.a), [[İmam Ali]], [[Hz. Fatıma]], [[Hz. Hasan]] ve [[Hz. Hüseyin]]’i (a.s) kendisiyle beraber sahraya götürdü. Hristiyanlar Peygamber'in (s.a.a) kendisinden çok emin bir şekilde yalnızca en yakınlarını kendisiyle getirdiğini görünce, korkarak cizye ödemeyi kabul ettiler.<ref>Suyuti, ed-Durru’l Mensur, 61. Ayetin açıklaması, Zamahşeri, Al-i İmran Suresi 61. Ayetin açıklaması, Tabarsi, Mecmeu’l Beyan, Al-i İmran Suresi, 61. Ayetin açıklaması, Tabatabai, Al-i İmran Suresi, 61. Ayetin açıklaması.</ref>

===Tathir Ayeti===

{{Centered pull quote|{{Arabic|اِنَّمَا يُرٖيدُ اللّٰهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهٖيرًا}}}}

[[Şia]] ulemalarına göre, bu [[ayet]] [[Peygamber Efendimiz]]'in (s.a.a) eşi Ümmü Seleme’nin evinde nazil olmuş ve nüzul anında orada Peygamberimizin (s.a.a) yanı sıra İmam Ali (a.s), [[Hz. Fatıma (s.a)]], [[Hz. Hasan (s.a)]] ve [[Hz. Hüseyin (s.a)]] de bulunmaktaydı. [[Tathir ayeti]] nazil olduktan sonra [[Hz. Muhammed]] (s.a.a) oturduğu bir parçayı (kisa) alarak “[[Kisa]] (Aba)  kendisinin, İmam Ali, Hz. Fatıma, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’in üzerine örttü. Sonra ellerini göğe doğru kaldırarak şöyle [[dua]] etti: “Allah’ım! Benim [[Ehlibeyt]]im bu dört kişidir, bunları her türlü kir ve kötülükten temizle.”<ref>İbn Babeveyh, c. 2, s. 403; Seyyid Kutub, c. 6, s. 586; Tabarsi, Mecmeu’l Beyan, c. 8, s. 559.</ref>

=== Meveddet Ayeti===

{{Centered pull quote|{{Arabic|قُلْ لَا اَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ اَجْرًا اِلَّا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبٰى}}}}

İbn Abbas şöyle diyor: Bu [[ayet]] nazil olduğunda [[Allah Resulü]]ne (s.a.a) şöyle arz ettim: [[Meveddet Ayeti|Meveddet]] ve sevgisi farz olanlar kimlerdir? [[Hz. Muhammed]] (s.a.a) şöyle buyurdu: “[[Ali]], [[Fatıma]], [[Hasan]] ve [[Hüseyin]].” Ve bu cümleyi üç kere tekrar etti.<ref>Meclisi, c. 23, s. 233.</ref>