İmam Ali aleyhi selam: Revizyonlar arasındaki fark

'''Ali bin Ebi Talip''' (Arapça: {{Arabic|علي بن أبي طالب}}) (Hicretten önce 23, [[Hicri Kameri 40. Yıl|Hicrî Kameri 40]]), [[Şia]]ların birinci imamı, [[sahabe]], rivayet eden, [[vahiy katibi]] olan İmam Ali (a.s), [[Ehlisünnet]] nezdinde Hulefa-i Raşidin’in (dört büyük halife) dördüncüsüdür.Babası [[Ebu Talib|Ebutalib]], ve annesi [[Fatime binti Esed]]’dir. İslam Peygamberi Hz. [[Muhammed bin Abdullah]]’ın (s.a.a) amcasının oğlu, damadı, Hz. [[Fatıma]]’nın (s.a) eşi, Şiaların on bir İmam’ının (a.s) ced ve babalarıdır.<br />Şia tarihçileri ve çok sayıda Ehlisünnet âliminin söylediğine göre [[Kâbe]]’nin içinde dünyaya gelmiş ve anne ile baba tarafından Haşimi olan ilk kimsedir.[[Hz. Muhammed]]'e (s.a.a) [[İlk Müslüman|ilk iman eden]] kişidir. Şia’nın görüşüne gore [[Allah]]’ın emri ve [[Hz. Peygamber]]’in (s.a.a) tasrihi ile [[Hz. Muhammed (salallahu aleyhi ve alihi)|Allah Resulü’nün (s.a.a)]] kendisinden hemen sonraki halifesidir.Onun hakkında bir çok fazilet saymışlardır. Kureyş’in, Hz. Peygamber’i (s.a.a) öldürmeğe kastettiği zaman o, düşmanların aldanması için Hz. Peygamber’in (s.a.a) [[Leyletü'l Mebit|yatağına yatmış]] ve bu yolla Hz. Peygamber (s.a.a) gizlice hicretetmiştir. Hz.Peygamber (s.a.a), [[Kardeşlik akdi|kendikardeşlik akdini]] İmam Ali (a.s) ile okumuştur. Ali b. EbuTalib, Hz. Peygamber'in (s.a.a) emri ile katılmadığı [[Tebük Savaşı|Tebuk Savaşı]] hariç Hz. Peygamber'in (s.a.a) tüm savaşlarına katılmış ve İslam’ın en cesur ve onurduyulan komutanı olmuştur. İmam Ali (a.s) [[Bedir Savaşı|Bedir savaşında]] [[Şirk|müşriklerden]]  bir çoğunu öldürmüştür. [[Uhud Savaşı|Uhud savaşında]] Hz. Peygamber’in canını korumuştur. [[Hendek Savaşı|Hendek]] savaşında [[Amr b. Ebduved|Amr b. Ebduved’i]] öldürerek savaşı sonlandırmıştır. [[Hayber Gazvesi|Hayber]] savaşında kalenin büyükkapısını kopararak savaşı devam ettirmiştir. Onun [[Ismet|masum]] olduğuna [[Kur’an-ı Kerim]]’in ayetleri delalet etmektedir.<br />Şia kaynakları ve Ehli Sünnet’in bazı kaynaklarına gore, [[Kur’an-ı Kerim]]’den yaklaşık 300 [[ayet]] onun faziletine delalet etmektedir. <ref> Erbili, Keşf’il Ğumme, 93; Suyuti, Tarih’ul Hulefa 189.</ref> Hz. Peygamber (s.a.a) son [[hac]] farizesinden sonra Allah-u Teala’nın[[Tebliğ Ayeti|Tebliğ]] ayetindeki emri ile halkın [[Gadir-i Hum]] bölgesinde toplanmaları emrini verdi. Sonra Gadir hutbesini okuyup, İmam Ali’nin (a.s) elini kaldırarak, şöyle buyurdu: “Ben kimin mevlası isem, Ali de onun mevlasıdır. Allah’ım onu sevenleri sev ve ona düşman olanlara düşman ol.”Bu hutbeden sonra [[Ömer İbn Hattab|Ömer b. Hattab]] gibi [[Sahabe|sahabeler]] İmam Ali’yi (a.s) kutladılar ve ona “[[Emir’ülmüminin|Emir’ülMüminin]]” lakabıyla hitapettiler. [[Şia]] ve bazı EhliSünnet müfessirlerine göre, [[İkmal Ayeti|İkmal]] ayeti bu günde nazil oldu. Şia inancına göre, Hz. Peygamber (s.a.a) “Men kuntu mevlahu fe Aliyyün mevlahu” sözünü Gadir-i Hum günü söylemiştir ve Hz. Peygamber’in (s.a.a) halifesini belirlemektedir. Bu esas gereğince Şialar, başka fırkalardan ayırt eden kendi hüviyetlerini İmam Ali’nin (a.s) [[Allah]] tarafından halifeliğe ve İmamlığa seçildiği inancını bilmektedirler. Ehlisünnet inancı ise, Hz. Peygamber’in (s.a.a) halifesini halkın seçimi olarak bilmektedir.Hz. Peygamber (s.a.a) dünyadan göçer göçmez, bir grup [[Sakife]]’de [[Ebu Bekir]]’e halife unvanı ile biat ettiler. İmam Ali (a.s) ise, [[Müslüman]]ların ısrarı ile Ebu Bekir, [[Ömer]] ve [[Osman]]’ın hilafetinden 25 yıl sonra hükumetin sorumluluğunu üstlenmiştir. <ref> İbn-i Ebil Hadid, Şerh-i Nehc’ül Belağa, c.6, s.8 .</ref> O, kısa süren hükumeti döneminde üç ağır iç savaşla karşı karşıya kalmış ve sonunda [[Kufe Mescidi]]'nin mihrabında [[namaz]] kıldığı sırada Haricîlerden biri tarafından [[şehit]] edilmiş ve gizlice [[Necef]]’de toprağa verilmiştir. <ref> Meclisi, Bihar’ul Envar, c.42, s.29 .</ref><br />