Hz. Fatıma’nın (s.a) Cenaze Merasimi ve Defnedilmesi: Revizyonlar arasındaki fark
Hz. Fatıma’nın (s.a) Cenaze Merasimi ve Defnedilmesi (kaynağı gör)
17.03, 11 Ocak 2024 tarihindeki hâli
, 11 Ocak→Gusül, Kefen ve Cenaze Namaz
| 20. satır: | 20. satır: | ||
Hz. Fatıma (s.a) vefatından önce kocası İmam Ali'nin (a.s) ona [[Meyyit Guslü|gusü]]<nowiki/>l vererek yıkamasını vasiyet etmiştir. <ref> Yakubi, Tarihi Yakubi, Beyrut, cilt 2, s. 115.</ref> Ayrıca [[Hz. Ali (aleyhi selam)|İmam Ali'nin (a.s)]] cenazesini yıkamasına yardım etmesi için hizmetçileri Esma bint-i Umeys'in ismini de geçmektedir. <ref>İbn Şehr Aşub, Menaqibi ali Abi Talib, 1379 H.k cilt.3, s.364.</ref> Hz. Fatıma'nın (s.a) vasiyetinde belirttiği üzere İmam Ali (a.s) ve [[Esma binti Umeys|Esma bint-i Umeys]] cenazesini yıkadı <ref> Yakubi, Tarihi Yakubi, Beyrut, cilt 2, s. 115</ref> ve onu [[Kefen|kefenlediler]]. <ref>Meclisi, Bihar el-Envar, H.k 1403, cilt.43, s.201.</ref> | Hz. Fatıma (s.a) vefatından önce kocası İmam Ali'nin (a.s) ona [[Meyyit Guslü|gusü]]<nowiki/>l vererek yıkamasını vasiyet etmiştir. <ref> Yakubi, Tarihi Yakubi, Beyrut, cilt 2, s. 115.</ref> Ayrıca [[Hz. Ali (aleyhi selam)|İmam Ali'nin (a.s)]] cenazesini yıkamasına yardım etmesi için hizmetçileri Esma bint-i Umeys'in ismini de geçmektedir. <ref>İbn Şehr Aşub, Menaqibi ali Abi Talib, 1379 H.k cilt.3, s.364.</ref> Hz. Fatıma'nın (s.a) vasiyetinde belirttiği üzere İmam Ali (a.s) ve [[Esma binti Umeys|Esma bint-i Umeys]] cenazesini yıkadı <ref> Yakubi, Tarihi Yakubi, Beyrut, cilt 2, s. 115</ref> ve onu [[Kefen|kefenlediler]]. <ref>Meclisi, Bihar el-Envar, H.k 1403, cilt.43, s.201.</ref> | ||
Hüseyin bin Abdü-l Vehhab, A’yanü-l Mucizat <ref> İbn Abdü-l Vehhab, A`yanü-l Mucizat, Kum, s.55.</ref> kitabında ve Muhammed bin Cerir Teberi, Delayilü-l İmame <ref>Teberi Amuli, Delayilü-l İmamet, H.k 1413, s. 136.</ref> kitabında Hicrî Kameri beşinci asırda Şii alimlerinden aktardıklarına göre Hz. Fatıma’nın (s.a) cenazesinde sadece İmam Ali'nin (a.s), [[İmam Hüseyin (a.s)]] ve [[İmam Hasan (a.s)]] ile birlikte [[Cenaze Namazı|cenaze namazı]] kılmışlardır. Bazı kaynaklarda katılımcı sayısından daha fazla olduğundan bahsedilir, <ref> Fettal Nişaburi, Revzatul Vaezin, H.ş 1375, cilt.1, s. 151-152.</ref> örneğin Revzetü-l Vaizin kitabında beşinci ve altıncı yüzyıl Şii âlimi Fettal Neyşaburi'nin, <ref>Tabersi, Alamul Vera, H.k 1417, cilt 1, s. 300.</ref> ve A'lamü-l Veri kitabında altıncı yüzyıl âlimi Fezl bin Hasan Tebersi | Hüseyin bin Abdü-l Vehhab, A’yanü-l Mucizat <ref> İbn Abdü-l Vehhab, A`yanü-l Mucizat, Kum, s.55.</ref> kitabında ve Muhammed bin Cerir Teberi, Delayilü-l İmame <ref>Teberi Amuli, Delayilü-l İmamet, H.k 1413, s. 136.</ref> kitabında Hicrî Kameri beşinci asırda Şii alimlerinden aktardıklarına göre Hz. Fatıma’nın (s.a) cenazesinde sadece İmam Ali'nin (a.s), [[İmam Hüseyin (a.s)]] ve [[İmam Hasan (a.s)]] ile birlikte [[Cenaze Namazı|cenaze namazı]] kılmışlardır. Bazı kaynaklarda katılımcı sayısından daha fazla olduğundan bahsedilir, <ref> Fettal Nişaburi, Revzatul Vaezin, H.ş 1375, cilt.1, s. 151-152.</ref> örneğin Revzetü-l Vaizin kitabında beşinci ve altıncı yüzyıl Şii âlimi Fettal Neyşaburi'nin, <ref>Tabersi, Alamul Vera, H.k 1417, cilt 1, s. 300.</ref> ve A'lamü-l Veri kitabında altıncı yüzyıl âlimi Fezl bin Hasan Tebersi İmam Ali (a.s), İmam Hasan (a.s), İmam Hüseyin (a.s), Âkil bin Ebi Talib (İmam Ali’nin kardeşi), Abbas bin Abdulmutallib, Ammar bin Yasir, [[Mikdad bin Esed]], Zübeyir bin Evam, Ebu Zer Gaffari, Salman Farisi, Bürriye bin Hasibe ve Beni Haşim’den birkaç kişi gibi az sayıda kişinin huzurunda defnedildi. Biharü-l Envar kitabında Allame Meclisi, Hazreti Fatıma (s.a), Salman Farisi, Mikdad, Ebu Zer Gaffari, Abdullah bin Mesud, Abbas bin AbdulMutallib ve Zübeyr bin Evvam'ın cenazesinde bulunan insanların bir rivayeti nakletmiştir. <ref>Meclisi, Bihar el-Envar, H.k 1403, cilt.43, s.200.</ref> Suleyim bin Kays'ın kitabında Peygamber'in amcası Abbas'ın Hz. Fatıma'nın (s.a) cenaze namazını [[Cemaat İmamı|kıldırdığını]] belirtmiştir. <ref>Süleyim bin Kays, Süleyim bin Kays el-Hilali'nin kitabı, H.k 1405, cilt 2, s. 870.</ref> | ||