İmam Hüseyin (aleyhi selam): Revizyonlar arasındaki fark

İmam Hüseyin (aleyhi selam) (kaynağı gör)

22.49, 19 Eylül 2019 tarihindeki hâli

2 bayt eklendi , 19 Eylül 2019

→‎Kerbela Faciası

GörselVikimetin

Anonim kullanıcı

imported>Motahari

@@ 272. satır: / 272. satır: @@
 === Kerbela Faciası ===
 {{Şablon:Aşura Vakıası Takvimi}}
-Çoğu kaynaklar, İmam Hüseyin'in (a.s) [[Kerbela]]’ya giriş tarihini [[Hicretin 61. yıl]]ı [[Muharrem]] ayının ikisi olarak nakletmektedir.<ref> İbn A’sem Kufi, el-Futuh, c. 5, s. 83; Şeyh Mufid, el-İrşad, c. 2, s. 84; Muhammed b. Cerir Et-Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 409; Ebu Ali Meskuviyye, Tecaribu’l Umem, c. 2, s. 68; Ali b. Ebi’l Kiram İbn Esir, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 52 ve İbn Şehri Aşub, Menakibu A’li Ebi Talib, c. 4, s. 96.</ref> [[Ömer b. Sa’d]] da, İmam Hüseyin'in (a.s) kafilesinin Kerbela’ya yerleşmesinin ertesi gün, yani Muharrem ayının üçüncü günü [[Kufe]] halkından dört bin kişi ile birlikte Kerbela’ya geldi.<ref> Ebu Hanife Ahmed b. Davud ed-Deyneveri, el-Ahbaru’t Tival, s. 253; Ahmed b. Yahya el-Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 3, s. 176; Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 409 ve İbn Esir, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 52.</ref><br />
+Çoğu kaynaklar, İmam Hüseyin'in (a.s) [[Kerbela]]’ya giriş tarihini [[Hicretin 61. yıl]]ı [[Muharrem]] ayının ikisi olarak nakletmektedir.<ref> İbn A’sem Kufi, el-Futuh, c. 5, s. 83; Şeyh Mufid, el-İrşad, c. 2, s. 84; Muhammed b. Cerir Et-Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 409; Ebu Ali Meskuviyye, Tecaribu’l Umem, c. 2, s. 68; Ali b. Ebi’l Kiram İbn Esir, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 52 ve İbn Şehri Aşub, Menakibu Al-i Ebi Talib, c. 4, s. 96.</ref> [[Ömer b. Sa’d]] da, İmam Hüseyin'in (a.s) kafilesinin Kerbela’ya yerleşmesinin ertesi günü, yani Muharrem ayının üçüncü günü [[Kufe]] halkından dört bin kişi ile birlikte Kerbela’ya geldi.<ref> Ebu Hanife Ahmed b. Davud ed-Deyneveri, el-Ahbaru’t Tival, s. 253; Ahmed b. Yahya el-Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 3, s. 176; Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 409 ve İbn Esir, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 52.</ref><br />
-İmam Hüseyin (a.s) [[İbn Sa’d]]’ın neden buraya geldiğini sormak için gönderdiği mesajın cevapında şöyle buyurdu: “Şehrinizin halkı bana mektup yazarak buraya gelmem için davet ettiler, şimdi beni istemiyorlarsa geri dönerim.”<ref> Ebu Hanife Ahmed b. Davud ed-Deyneveri, el-Ahbaru’t Tival, s. 253 - 254; Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 411 ve Şeyh Mufid, el-İrşad, s. 85 - 86.</ref> İbn Sa’d, [[Ubeydullah b. Ziyad|Ubeydullah]]’a mektup yazarak onu İmam’ın (a.s) sözlerinden haberdar etti.<ref> Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 411; Şeyh Mufid, el-İrşad, c. 2, s. 86 ve Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 1, s. 241.</ref> <br />
+İmam Hüseyin (a.s) [[İbn Sa’d]]’ın neden buraya geldiğini sormak için gönderdiği mesajın cevabında şöyle buyurdu: “Şehrinizin halkı bana mektup yazarak buraya gelmem için davet ettiler, şimdi beni istemiyorlarsa geri dönerim.”<ref> Ebu Hanife Ahmed b. Davud ed-Deyneveri, el-Ahbaru’t Tival, s. 253 - 254; Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 411 ve Şeyh Mufid, el-İrşad, s. 85 - 86.</ref> İbn Sa’d, [[Ubeydullah b. Ziyad|Ubeydullah]]’a mektup yazarak onu İmam’ın (a.s) sözlerinden haberdar etti.<ref> Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 411; Şeyh Mufid, el-İrşad, c. 2, s. 86 ve Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 1, s. 241.</ref> <br />
-[[Ubeydullah b. Ziyad]]'da Ömer b. Sa’d’ın mektubuna cevap olarak ondan Hüseyin (a.s) ve yarenlerinden Muaviye b. Yezit için biat almasını istedi.<ref> Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 411 ve Şeyh Mufid, el-İrşad, c. 2, s. 86.</ref> Daha sonra İmam Hüseyin (a.s) ile Ömer b. Sa'd arasında üç veya dört kez konuşma gerçekleşti.<ref> Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 414 ve Meskuviyye, s. 71.</ref> Bazı kaynaklara göre, İmam (a.s) ve Ömer b. Sa'd, İmam Hüseyin'in (a.s) Kerbela'dan gitmesi noktasında anlaşmış, ancak Ubeydullah'ın muhalefet etmesiyle bu olay gerçekleşmemiştir.<ref> Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 414; Şeyh Mufid, el-İrşad, s. 87; Meskuviyye, s. 71; İbn Esir, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 55.</ref><br />
+[[Ubeydullah b. Ziyad]]'da Ömer b. Sa’d’ın mektubuna cevap olarak ondan Hüseyin (a.s) ve yarenlerinden Muaviye b. Yezid için biat almasını istedi.<ref> Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 411 ve Şeyh Mufid, el-İrşad, c. 2, s. 86.</ref> Daha sonra İmam Hüseyin (a.s) ile Ömer b. Sa'd arasında üç veya dört kez konuşma gerçekleşti.<ref> Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 414 ve Meskuviyye, s. 71.</ref> Bazı kaynaklara göre, İmam (a.s) ve Ömer b. Sa'd, İmam Hüseyin'in (a.s) Kerbela'dan gitmesi noktasında anlaşmış, ancak Ubeydullah'ın muhalefet etmesiyle bu olay gerçekleşmemiştir.<ref> Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 414; Şeyh Mufid, el-İrşad, s. 87; Meskuviyye, s. 71; İbn Esir, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 55.</ref><br />
@@ 286. satır: / 286. satır: @@
 '''Tasua Günü'''<br />
-[[Şimr b. Zi’l Cevşen]] Muharrem ayının dokuzunda Perşembe günü ikindi namazından sonra, İbn Sa’d’a katıldı. Şimr [[Ümmü’l Benin]]le bir taifeden olması için Ubeydullah’tan Ümmü’l Benin’in (a.s) evlatları için emanname almıştı;<ref> Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 415; Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 1, s. 246 ve İbn Esir, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 56.</ref> ancak Ümmü’l Benin’in evlatları emannameyi kabul etmediler.<ref> Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 415; İbn E’sem Kufi, el-Futuh, c. 5, s. 93 – 94; Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 1, s. 246 ve İbn Esir, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 56.</ref> İmam Hüseyin (a.s) düşman ordusunun [[Tasua günü]] saldırma niyetinden haberdar olunca, kardeşi [[Abbas]]'a şöyle buyurdu: <br />
+[[Şimr b. Zi’l Cevşen]] Muharrem ayının dokuzunda Perşembe günü ikindi namazından sonra, İbn Sa’d’a katıldı. Şimr [[Ümmü’l Benin]]le bir taifeden olması hasebiyle Ubeydullah’tan Ümmü’l Benin’in (a.s) evlatları için emanname almıştı;<ref> Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 415; Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 1, s. 246 ve İbn Esir, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 56.</ref> ancak Ümmü’l Benin’in evlatları emannameyi kabul etmediler.<ref> Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 415; İbn E’sem Kufi, el-Futuh, c. 5, s. 93 – 94; Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 1, s. 246 ve İbn Esir, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 56.</ref> İmam Hüseyin (a.s) düşman ordusunun [[Tasua günü]] saldırma niyetinden haberdar olunca, kardeşi [[Abbas]]'a şöyle buyurdu: <br />
 :“Onların yanına git, eğer yapabilirsen, onları yarın sabaha kadar ikna et. Bizler de bu geceyi [[ibadet]]le geçirelim. [[Allah]]’a münacat edelim, niyazda bulunalım ve [[namaz]] kılalım. Allah biliyor ki ben [[namaz]] kılmayı, kitabını okumayı, [[dua]] ve istiğfar etmeyi çok seviyorum.”<ref>Taberi, Muhammed bin Cerir, Tarihu’l Umem ve’l Muluk, c. 5, s. 417; Şeyh Mufid, el-İrşad, c. 2, s. 91; İbn Esir, Ali b. Ebu’l Kerme, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 57.</ref><br />
-Bunun üzerine Hz. [[Abbas b. Ali]] (a.s) düşman ordularının yanına gitti ve onlara İmam Hüseyin’in (a.s) mesajını iletti. [[Ömer b. Sa'd]], önce karşı çıksa da, bazı komutanlarının isteği üzere, İmam Hüseyin (a.s) ve yarenlerine bir gece zaman verir.<ref>Taberi, Muhammed bin Cerir, Tarihu’l Umem ve’l Muluk, c. 5, s. 417; El-Kûfi, İbn E’sem, el-Futuh, c. 5, s. 98; İbn Esir, Ali b. Ebu’l Kerme, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 57.</ref> O gün İmam Hüseyin (a.s) ve ashabının çadırları düşman ordusu tarafından muhasara altına alınarak kuşatıldı.<br />
+Bunun üzerine Hz. [[Abbas b. Ali]] (a.s) düşman ordularının yanına gitti ve onlara İmam Hüseyin’in (a.s) mesajını iletti. [[Ömer b. Sa'd]], önce karşı çıksa da, bazı komutanlarının isteği üzerine, İmam Hüseyin (a.s) ve yarenlerine bir gece zaman verir.<ref>Taberi, Muhammed bin Cerir, Tarihu’l Umem ve’l Muluk, c. 5, s. 417; El-Kûfi, İbn E’sem, el-Futuh, c. 5, s. 98; İbn Esir, Ali b. Ebu’l Kerme, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 57.</ref> O gün İmam Hüseyin (a.s) ve ashabının çadırları düşman ordusu tarafından muhasara altına alınarak kuşatıldı.<br />
@@ 303. satır: / 303. satır: @@
 İmam Hüseyin (a.s) sabah namazını eda ettikten sonra,<ref> Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu'l Umem ve'l Muluk, c. 5, s. 422.</ref> ordusunun saflarını (32 atlı ve 40 yaya) düzenledi.<ref> Ahmed b. Yahya el-Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 3, s. 295; Muhammed b. Cerir, Tarihu'l Umem ve'l Muluk, c. 5, s. 422; Ebu Hanife Ahmed b. Davud ed-Deyneveri, el-Ahbaru't Tival, s. 256; İbn A'sem Kufi, el-Futuh, c. 5, s. 101; İbn Esir, el-Kamil fi't Tarih, c. 4, s. 59.</ref> İmam Hüseyin (a.s) savaşın başlamasından önce [[Kufe]] ordusuna hücceti tamamlamak üzere atına binerek ashabından birkaç kişi ile birlikte düşman ordusunun yanına yaklaştı ve onlara nasihatlerde bulundu.<ref> el-Muvaffak b. Ahmed el-Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 1, s. 252 ve Ahmed b. Yahya el-Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 3, s. 396 – 398.</ref><br />
-Aşura sabahı [[Hür b. Yezid-i Riyahi]] [[İbn Sa’d]]’ın ordusunu terk ederek İmam Hüseyin’in (a.s) ordusuna katıldı.<ref> Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 427; Şeyh Müfid, el-İrşad, c. 2, s. 99 ve el-Muvaffak b. Ahmed el-Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 2, s. 9.</ref> [[Aşura]] günündeki ilk saldırıları grupları halinde gerçekleşti. Bazı tarihi kaynaklar bu ilk saldırılar sonucunda İmam Hüseyin’in (a.s) elliye yakın ashabının [[şehit]] olduğunu nakletmiştir.<ref> Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 429 – 430.</ref> İmam’ın (a.s) sahabelerinin şehit olmasından sonra [[Ehlibeyt]]i savaş için hazırlandı. [[Beni Haşim]]’den savaş için ilk izin isteyen ve şehit olan [[Ali Ekber b. Hüseyin]] (a.s) idi.<ref> Ahmed b. Yahya el-Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 3, s. 361 - 362; Ali Ebu’l Ferec el-İsfahani, Mekatilu’t Talibin, s. 80; Ebu Hanife Ahmed b. Davud ed-Deyneveri, el-Ahbaru’t Tival, s. 256; Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 446; Cafer İbn Nema Hilli, Mesiru’l Ehzan, s. 68 ve Seyyid b. Tavus, el-Luhuf, s. 49.</ref> [[Ali Ekber]]’in şehadetinden sonra İmam Hüseyin’in (a.s) diğer Ehlibeyti birbiri ardınca meydana giderek şehit oldular. İmam Hüseyin’in (a.s) ordugâhının muhasara altında bulunmasından dolayı su getirme vazifesi ona verilen [[Ebu’l Fazl Abbas]] da –ordunun sancaktarı ve çadırların koruyucusu- su getirmek için gittiği Fırat kıyısında, [[İbn Sa’d]]’ın İmam’ın ordusunun suya ulaşmaması için koyduğu bekçilerle girdiği savaş sonucunda şehit düştü.<ref> Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 446 – 449 ve İbn Şehri Aşub, Menakibu A’li Ebi Talib, c. 4, s. 108.</ref><br />
+Aşura sabahı [[Hür b. Yezid-i Riyahi]] [[İbn Sa’d]]’ın ordusunu terk ederek İmam Hüseyin’in (a.s) ordusuna katıldı.<ref> Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 427; Şeyh Müfid, el-İrşad, c. 2, s. 99 ve el-Muvaffak b. Ahmed el-Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 2, s. 9.</ref> [[Aşura]] günündeki ilk saldırılar gruplar halinde gerçekleşti. Bazı tarihi kaynaklar bu ilk saldırılar sonucunda İmam Hüseyin’in (a.s) elliye yakın ashabının [[şehit]] olduğunu nakletmiştir.<ref> Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 429 – 430.</ref> İmam’ın (a.s) sahabelerinin şehit olmasından sonra [[Ehlibeyt]]i savaş için hazırlandı. [[Beni Haşim]]’den savaş için ilk izin isteyen ve şehit olan [[Ali Ekber b. Hüseyin]] (a.s) idi.<ref> Ahmed b. Yahya el-Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 3, s. 361 - 362; Ali Ebu’l Ferec el-İsfahani, Mekatilu’t Talibin, s. 80; Ebu Hanife Ahmed b. Davud ed-Deyneveri, el-Ahbaru’t Tival, s. 256; Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 446; Cafer İbn Nema Hilli, Mesiru’l Ehzan, s. 68 ve Seyyid b. Tavus, el-Luhuf, s. 49.</ref> [[Ali Ekber]]’in şehadetinden sonra İmam Hüseyin’in (a.s) diğer Ehlibeyti birbiri ardınca meydana giderek şehit oldular. İmam Hüseyin’in (a.s) ordugâhının muhasara altında bulunmasından dolayı su getirme vazifesi ona verilen [[Ebu’l Fazl Abbas]] da –ordunun sancaktarı ve çadırların koruyucusu- su getirmek için gittiği Fırat kıyısında, [[İbn Sa’d]]’ın İmam’ın ordusunun suya ulaşmaması için koyduğu bekçilerle girdiği savaş sonucunda şehit düştü.<ref> Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 446 – 449 ve İbn Şehri Aşub, Menakibu A’li Ebi Talib, c. 4, s. 108.</ref><br />
 Bütün ashap, ensar ve [[Beni Haşim]]’in şehit olmasından sonra Eba Abdillah (a.s) savaş meydanına gitti. İlk başta [[Kufe]] ordusundan hiç kimse İmam Hüseyin'le (a.s) savaşmak için öne çıkmadı.<ref> Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu'l Umem ve'l Muluk, c. 5, s. 452; Şeyh Mufid, el-İrşad, c. 2, s. 111; Ebu Ali Meskuviyye, Tecaribu'l Umem, c. 2, s. 80 ve İbn Esir, el-Kamil fi't Tarih, c. 4, s. 77.</ref> [[Şimr]]’in komutasında olan piyade birlikleri İmam Hüseyin’in (a.s) etrafını sarmalarına rağmen öne çıkamıyorlardı ve bundan dolayı Şimr çaresizce onları teşvik ediyordu.<ref> Ahmed b. Yahya el-Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 3, s. 407 – 408.</ref>  Daha sonra [[Şimr b. Zi’l Cevşen]] okçulardan İmam’ı (a.s) ok yağmuruna tutmalarını istedi. Dört bir taraftan gelen okların çokluğuyla İmam’ın (a.s) bedeni oklarla dolmuştu.<ref> Şeyh Müfid, el-İrşad, c. 2, s. 111 - 112; el-Muvaffak b. Ahmed el-Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 2, s. 35 ve İbn Şehri Aşub, Menakibu A’li Ebi Talib, c. 4, s. 111.</ref> Şimr b. Zi’l Cevşen, aralarında Ebu’l Cunub Abdurrahman b. Ziyad, Kaş’em b. Amr b. Yezid-i Herduvanı Cu’fi, Salih b. Veheb Yezeni, [[Sinan b. Enes Nahai|Sinan b. Enes-i Nehei]] ve Havli b. Yezid Esbehi’nin bulunduğu Kufe ordusundan bir grupla İmam Hüseyin’e (a.s) doğru yaklaştılar. Şimr onları İmam’a saldırarak işini bitirmeleri için teşvik ediyordu<ref> Ahmed b. Yahya el-Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 3, s. 407 - 409; Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 450; Ali b. Ebi’l Kiram İbn Esir, el-Kamil fi’t Tarih, c. 4, s. 77 ve Ebu’l Fida İsmail b. Amr ibn Kesir, el-Bidaye ve’n Nihaye, c. 8, s. 187.</ref>, ancak kimse bu işe yanaşmıyordu. Daha sonra Şimr, [[Huli b. Yezid]]’e İmam’ın (a.s) başını mübarek bedeninden ayırmasını emretti. Huli b. Yezit İmam’ın (a.s) mübarek başını kesmek için katligaha varınca eli ve bedenini titreme sardı ve hedefine ulaşamadan geri döndü. Bunun üzerine Şimr<ref> Şeyh Müfid, el-İrşad, c. 2, s. 112; el-Muvaffak b. Ahmed el-Harezmî, Mektelu’l Hüseyin (a.s), c. 2, s. 36 ve Tabersi, İ’lamu’l Vera bi İ’lamu’l Huda, c. 1, s. 469.</ref> ve başka bir nakle göre Sinan b. Enes<ref> Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 450 - 453; İbn Sa’d, et-Tabakatu’l Kubra, c. 6, s. 441; Ali Ebu’l Ferec el-İsfahani, Mekatilu’t Talibin, s. 118; el-Mes’udi, Murucu’z Zeheb ve Meadinu’l Cuher, c. 3, s. 258; Şeyh Müfid, el-İrşad, c. 2, s. 112 ve Seyyid b. Tavus, el-Luhuf, s. 126.</ref> atından aşağı indi ve İmam’ın mübarek başını bedeninden ayırarak Huli’nin eline verdi.<ref> Muhammed İbn Sa’d, et-Tabakatu’l Kubra, c. 6, s. 441 ve c. 3, s. 409; Muhammed b. Cerir Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk (Tarihi Taberi), c. 5, s. 453; Ali Ebu’l Ferec el-İsfahani, Mekatilu’t Talibin, s. 118 ve Ali b. el-Hüseyin el-Mes’udi, Murucu’z Zeheb ve Meadinu’l Cuher, c. 3, s. 258.</ref> İmam (a.s) şehit olurken bedeninde 33 kılıç darbesi ve 34 mızrak yarası vardı.<ref> Ali b. el-Hüseyin el-Mes’udi, Murucu’z Zeheb ve Meadinu’l Cuher, c. 3, s. 258 - 259.</ref> Düşman ordusu İmam Hüseyin’in (a.s) [[şehadet]]inden sonra elbise ve eşyalarını yağmalayarak imamın bedenini üryan bıraktılar.<br />