Saki-i Kevser

Öncelik: b, kalite: c
linksiz
kategorisiz
wikishia sitesinden
(Sakiyi Kevser sayfasından yönlendirildi)

Saki-i Kevser (Arapça: ساقي الكوثر); Hz. Ali b. Ebi Talib’in (a.s) lakaplarından biridir ve Kevser havuzundan diğerlerine su sunan kişi anlamına gelmektedir.

“Saki-i Kevser” kelimesi, “Saki” ve “Kevser” kelimelerinin bileşimidir. Bu terkip Kur’an-ı Kerim’de zikredilmemiştir. “Saki”, su sunan veya diğerlerine su ve içecek (şarap) veren kimse manasına gelmektedir.[1][2] Geçmişte suyu kaba döktükten sonra diğerlerine sunan kimselere “saki” derlermiş. “Kevser” de çok fazla hayır (Hayr-ı Kesir) anlamına gelir.[3]

Bazı müfessirler Kevser suresinin başındaki Kevser kelimesini, suyu sütten daha beyaz ve baldan daha hoş ve lezzetli olan Hz. Resul-ü Ekrem’in (s.a.a) havuzu olarak tefsir etmişlerdir.[4] Şii ve Ehlisünnet rivayetleri esasınca bu havuzun sakisi İmam Ali’dir.[5]

Şiirlerde de Hz. Ali’den (a.s) defalarca “Saki-i Kevser” olarak yâd edilmiştir.[6]

اسرار کرم ز خواجه قنبر پرس مردی زکنندۀ در خیبر پرس
سرچشمه آن ز ساقی کوثر پرس گر طالب فیض به صدفی حافظ
Erliği (mertliği), Hayber kapısını koparandan, Kerem sırlarını Kanber’in efendisinden sor.
Hak feyzini sadakatle istiyorsan, Hafız, kaynağını Kevser Sâkisinden sor!”[7]

Kaynakça

  1. Ferhengi Lügat-i Amid, “Saki” kelimesinin açıklaması.
  2. Dehhuda, Lügat name, “Saki” kelimesinin açıklaması.
  3. Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1269.
  4. Abdurrahman b. Ebi Bekr Suyuti, Kevser suresi tefsiri, 1. ayet; ed-Durru’l-Mensur fi’t’Tefsiri bi’l-Me’sur, Suyuti, Kevser suresi tefsiri, 1. ayet.
  5. Bakınız; Muvaffak b. Ahmed Ahtab Harezmi, el-Menakıb, c. 1, s. 294; Ahmed b. Abdullah Taberi, Zehairu’l-Ukba fi Menakıbi Zevi’l-Kurba, c. 1, s. 86.
  6. Bakınız; Divan-ı Eş’ar-ı İbn-i Yemin, s. 39 – 40; Divan-ı Hace Şemseddin Muhammed Hafiz Şirazi, s. 743; Mevlevi, Celaluddin Muhammed, Kulliyatı Şemsi Tebrizi, Gazel 3213, s. 1189; Attar-ı Nişaburi, Mantıku’t-Tayr, s. 26.
  7. Divan-ı Hafız, s. 743.

Bibliyografi

  • Divan-ı Hace Şemseddin Muhammed Hafiz Şirazi, tahkik: Seyyid Muhammed Rıza Celali Naini ve Nezir Ahmet, Tahran, Emir Kebir, 1361.
  • İbn-i Yemin Feryumedi, Divan-ı Eş’ar, tashih: Hüseyin Ali Bastanirad, İntişarat-ı Kitaphane-i Senai, 1344.
  • Attar-ı Nişaburi, Feriduddin Muhammed, Mantıku’t-Tayr (Makamatu’t-Tuyur), tahkik: Seyyid Sadık Guhereyn, Tahran, Bongah-ı Tercüme ve Neşr-i Kitap, 1356.
  • Suyuti, Abdurrahman b. Ebi Bekr, ed-Durru’l-Mensur fi’t’Tefsiri bi’l-Me’sur, neşr: Necdet Necip, Beyrut, 1421 / 2001.
  • Muvaffak b. Ahmed Ahtab Harezmi, baskı: Malik Mahmudi, Kum, 1414.
  • Taberi, Ahmed b. Abdullah, Zehairu’l-Ukba fi Menakıbi Zevi’l-Kurba, Kahire 1356, baskı ofset Beyrut.
  • Hasan Amid, Ferhengi Lügat-i Amid, telif ve düzenleme sorumlusu: Ferhat Kurbanzade, naşir: Eş’ce’, birinci baskı, 1389.
  • Hürremşahi, Bahauddin; Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, Dustan – Nahid, Tahran, 1377, “Kevser” terimi, s. 1908 – 1909.