Duha Suresi

wikishia sitesinden
(Duha suresi sayfasından yönlendirildi)
Duha Suresi
Diğer İsimlerVe’d-Duha
Sure Numarası93
Cüz30
Nüzul
Nüzul Sırası11
Mekki/MedeniMekki
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı11
Kelime Sayısı40
Harf Sayısı165


Duha Suresi (Arapça: سورة الضحى), Kur'an'ın doksan üçüncü suresi ve otuzuncu bölümde yer alan Mekki surelerinden biridir. Bu sûre Peygamber Efendimiz (sav)'e nazil olan sûrelerdendir. Duha Suresi'nin nüzulünün saygınlığından bahsedilmiştir.Bu sure, Peygamberimize vahiy gelmediği ve Allah'ın onu terk etmesi nedeniyle kâfirlerin onu eleştirdiği bir süre sonra nazil olmuştur. Duha Suresi, Peygamber Efendimiz'e hitap ederek, Allah'ın seni terk etmediğini söyleyerek, Allah'ın nimetlerini onun üzerine saydı ve yetim ve dilencileri Peygamber Efendimiz'e emreder ve Allah'ın nimetlerini insanlara anlatmasını ister.

Duha Suresi'nin okunmasının faziletinde, bu sureyi okuyan kimseye Kıyamet gününde Peygamber Efendimiz (asm)'e şefaat farz olacağı ve ona bütün dilenci ve yetimlerin on katı sevap verileceği bildirilmektedir.

Duha Suresi

Duha Suresi, Allah-u Teâlâ’nın duha’ya (gündüz ve güneş yükselince) yemin ederek başlamasından dolayı bu adı almıştır. “Ve’d-Duha” (Güneş yükselince gündüze yemin ederim). Bazen, birinci ayette geçtiği gibi başına yemin eki olan "vav" eklenerek, “Ve’d-Duha” Suresi de denmektedir. Duha Suresi'nin ayet sayısı 11 ve bazı karilerin görüşlerine göre ise, 12’dir. Ancak birinci görüş daha meşhurdur.

Sure 40 kelime ve 165 harften oluşmaktadır. Kur’an-ı Kerim’in Mekke’de nazil olan surelerinden olup, Mushaf’taki resmi sırası itibarıyla 93. ve iniş sırasına göre ise, Kur’an’ın 11. suresidir. Lafız ve hacim bakımından “Mufassal” surelerden olup, Evsat sureler grubundandır. Yeminle başlayan surelerin ise yirmincisidir (birinci ve ikinci ayette olmak üzere iki yemin bulunmaktadır.) Aynı zamanda bir arada ve toplu olarak nazil olan dört sureden biridir.

Konuları

Duha Suresi, “vahyin geçici olarak kesilmesine” ve irtibatın tekrardan başlayarak, vahyin yeniden inişine işaret etmektedir. Resul-ü Kibriya’yı (s.a.a) Allah-u Teâlâ’nın öksüzken barındırdığını, yolunu kaybetmişken yol gösterdiğini ve fakirken bulup da zengin ettiğini belirterek, teselli etmektedir.

Ayrıca "Şefaat" ve Allah Resulü'nün (s.a.a) kıyametteki "Mahmud" makamına değinilerek, Allah-u Teâlâ’nın Hz. Muhammed Mustafa Efendimize (s.a.a) verdiği keramet ve hediyeler beyan edilmektedir. Surenin sonunda da üç ahlaki ve sosyal ilke verilmektedir: Birincisi, yetimlere karşı merhametli olma. İkincisi, ihtiyaç sahiplerine yardımda bulunma ve onları geri çevirmekten sakınma. Üçüncüsü, Allah’ın verdiği nimetleri hatırlayarak, şükür etmek.[1]



Önceki Sure
Leyl Suresi
Duha Suresi Sonraki Sure
İnşirah Suresi

Ayrıca bakınız

Dış Bağlantılar

Kaynakça

  1. Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1265.
  2. Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

Bibliyografi

  • Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l-Kur'âni'l-Kerîm, 1418 h.k./ m. 1376.
  • Danişname-i Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, 1377 h.ş.