Adiyat Suresi

wikishia sitesinden
(Adiyat Suresinin Arapçası ve Türkçe Meali sayfasından yönlendirildi)
Adiyat Suresi
Adiyat
Diğer İsimlerVe’l-Adiyat
Sure Numarası100
Cüz30
Nüzul
Nüzul Sırası14
Mekki/MedeniGörüş ayrılığı var
İstatistiksel Bilgiler
Ayet Sayısı11
Kelime Sayısı40
Harf Sayısı169


Adiyat Suresi (Arapça: سورة العاديات), El-Adiyat Suresi, Kur'an'ın 100-cü suresi ve on bir ayetten oluşan ve yeminle başlayan daha küçük surelerden biridir. Surenin adı ilk ayetinden alınmıştır ve koşucular, hızlılar anlamına gelir. Mekke ve Medeni suresi olması konusunda görüş ayrılıkları vardır. Bu sure Kur'an-ı Kerim'in otuzuncu bölümünde yer almaktadır.

Adiyat Suresi, cihatçıları ve Kıyamet gününde ölülerin dirilişini konu almakta ve insanın nankörlüğünden bahsetmektedir. Tilavetinin faziletinde, kim Adiyat Suresini okuyup okumaya devam ederse, Allah onu kıyamet günü Müminlerin Emiri (a) ile birlikte göndereceği ve onunnarkadaşları arasında olacağı belirtilmektedir. Cafer Tayyar namazının ikinci rekatında Adiyat Suresi okunur.

İsimleri

Adiyat Suresi, birinci ayette Allah-u Teâlâ’nın adiyat’a (soluk soluğa koşanlara; mücahitlerin atlarına) yemin etmesinden ve ondan söz etmesinden dolayı bu adı almıştır. “Vel âdiyâti dabhâ”; Andolsun soluk soluğa koşanlara (mücahitlerin atlarına). Bu sureye ve’l-adiyat kelimesiyle başlamasından dolayı “Ve’l-Adiyat” Suresi de denmiştir.

Özellikleri

Adiyat Suresi, bütün müfessirlerin ortak görüşüne göre 11 ayet, 40 kelime ve 169 harften oluşmuştur. Mushaf’taki resmi sırası itibarıyla 100. iniş sırasına göre ise Kur’an’ın 14. suresidir. Mekke’de nazil olan bu sure, bir rivayete göreyse Medine’de nazil olmuştur.

Lafız ve hacim bakımından “Mufassal” surelerden olup, Kısar sureleri grubunun ikincisidir; yani Kur’an-ı Kerim’in kısa surelerindendir ve 30. cüzün dördüncü hizbinin başlarında yer almaktadır. Ayrıca sure yeminle başlayan (Aksam) surelerin yirmi ikincisidir ve üç yeminle başlamaktadır.

Konuları

Adiyat Suresi cihad edenlerin özelliklerini ve savaş meydanını tersim ederek, insanın Allah’a karşı nankörlüğüne, dünyaperest oluşuna ve mala olan düşkünlüğünden dolayı, cimri olmasına işaret etmektedir. Ayrıca kıyametin durumunu ve ceza gününün keyfiyetini hatırlatmaktadır.[1]



Önceki Sure
Zilzal Suresi
Adiyat Suresi Sonraki Sure
Kari'a Suresi

Ayrıca bakınız

Dış Bağlantılar

Kaynakça

  1. Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, s. 1267.
  2. Hameger, Muhammed, Kur’an sureleri, Nuru’s-Sakaleyn Kur’an ve İtret Kültür merkezi, birinci baskı, Kum, Neşri Nuşera, ş. 1392.

Bibliyografi

  • Kur’an-ı Kerim, tercüme: Muhammed Mehdi Fuladvend, Tahran, Dâru'l- Kur'âni'l-Kerîm, h.k. 1418/ m. 1376.
  • Danişnamei Kur’an ve Kur’an Pejuhi, c. 2, Bahaddin Hürremşahi’nin katkılarıyla, Tahran, Dustan, Nahid, h.ş. 1377.